De tweede week

We zitten hier nu al weer twee weken, wat gaat de tijd toch snel! Deze week hebben we weer lekker rustig aangedaan. Onze echte stage dagen begint as. maandag.
Van maandag tot woensdag hadden we oriëntatie op verschillende instellingen waar we naast het ziekenhuis ook daar stage kunnen lopen. Voordat we aan onze oriëntatie begonnen gingen we maandag ochtend eerst naar een eagle centre. Dit was een soort van dierenparkje waar je vogels, krokodillen en aapjes kon bekijken. Ook zijn we op de foto gegaan met een slang van ong. 3 meter. Nadat we alles gezien hadden en we al een tijdje onderweg waren in het overvolle en hete busje, stopten we bij een weeshuis. Hier zitten kinderen die over het algemeen geen ouders meer hebben of dat de ouders het kind willen afstaan, waardoor ze geen onderdak meer hebben. In het weeshuis kregen we een muziekstuk te horen van alle kinderen van het weeshuis. Dit was echt super mooi. 's Middags zijn we richting Davao gereden om daar de andere instellingen te bekijken. De eerste halte was bij de alarmcentrale. Hier hebben we een rondleiding gehad en mochten we een ambulance van binnen bekijken. Vervolgens zijn we naar de 'home for abused girls' geweest. Dit Was best heftig om te zien. Hier zaten meisjes tussen de 4 en 17 jaar die fysiek en/of seksueel misbruikt zijn. Ook deze kinderen hadden heel heel emotioneel liedje en dansje opgezet voor ons. De laatste instelling was naar de streetboys. Hier zitten jongens die een misdaad of iets dergelijks hebben gepleegd en wachtten op hun rechtszaak. Aan het eind van de middag moesten we aangeven bij Helen waar je de komende weken graag wil stage lopen. Wat me het meeste aantrok was de streetboys. Ik heb me overal voor aangemeld.


De volgende dag gingen we verder met onze oriëntatie van verschillende instellingen. We zouden eigenlijk naar de healtcare gaan, maar dit was die ochtend nog gewijzigd omdat er geen arts beschikbaar was. In de stage weken gaan we elke woensdag naar de healtcare. Hier gaan we dan vaccineren.
In plaats daarvan hebben we onze eerste les in het Visaya gehad. Vond het heel leuk om te leren.
In de middag zijn we naar de gehandicapten geweest. Het was vergeleken met Nederland echt heel vies en oud. Dit was tevens ook de laatste instelling die we vandaag hebben bezocht. Op naar woensdag voor de laatste oriëntatie dag.

Deze dag zijn we naar de Rehab geweest. Dit is een afkickkliniek waar drugs- en alcohol verslaafden verblijven. De jongste in de kliniek is 10 jaar oud. Deze jongeren zijn meestal verslaafd aan het snuiven van lijm. In deze kliniek gaat het er heel streng aan toe. Wanneer de bewoners hun bed niet goed opmaken of wanneer ze hun slippers niet op de juiste plek zetten krijgen ze al een straf van 8 uur blijven staan op een plek.
De laatste stage plaats van de dag en ook van alle instellingen was de ouderenzorg. Dit is totaal niet te vergelijken met Nederland. Toen wij daar aankwamen zaten alle ouderen in een gezamenlijke ruimte naar de tv te kijken. We liepen iets verder en zagen kleine hokjes met tralies van ong. 2m bij 2m waar de ouderen slapen. Achter het gebouw zagen we de iets luxere hutte huisjes waar ook ouderen verblijven. Hier zitten ouderen die meer geld hebben. In de middag zijn we nog met zijn alle even naar het zwembad geweest.

Donderdag was het het zogeheten labour day, waardoor iedereen een vrije dag had. We zijn in de middag naar de Shopping Mall in Davao geweest. De terugweg was een avontuur op zich. Tijdens het winkelen hadden wij netjes even nagevraagd hoe laat het laatste busje naar Calinan zou rijden. In gebrekkig Engels kregen we te horen dan dit om 22.00u zou zijn. Rond 21.00u stonden wij dan ook netjes bij het vertrekpunt te wachten. Wat bleek, het laatste busje was allang weg! De chauffeurs die daar nog aanwezig waren hadden of gedronken, of vroegen belachelijk veel geld om ons nog te brengen. Dit gingen we dus mooi niet doen. Uiteindelijk vonden we een taxi die ons voor 300pesos  (5 euro), wel wilde brengen. Het enige probleem was dat hij een gewone auto had, en wij natuurlijk met 7 personen waren. We hebben nog met veel pijn en moeite ons geprobeerd in de taxi te krijgen, maar niemand kreeg adem en onze spullen pasten er niet meer bij. Ben benieuwd hoe dit er uit heeft gezien voor alle mensen die langs de kant stonden te wachten op hun eigen vervoer. Gelukkig werden we uiteindelijk aangesproken door Vic, een chauffeur die ons met zijn eigen busje wel wilde brengen. Hij kwam betrouwbaar over dus zijn met hem meegegaan.

Vrijdag was het een soort van eerste stage dag voor ons. We hadden een Midical Mission in de bergen. Hier gingen we bij de wat armere mensen eten en medicijnen geven. Ik ging samen met Roos, Senna en Moniek het eten klaar maken om het daarna uit te mogen delen aan iedereen. We werden flink bestormd door alle hongerige kinderen. Ze stonden keurig in een rijtje op ons te wachten. Sommige kinderen hebben we geholpen met het eten geven. Je zag dat de kinderen een ontzettende honger hadden eigenlijk best zielig. Nadat al het eten op was hebben we met alle kinderen Nederlandse spelletjes gespeeld zoals Annemarie Koekkoek en verstoppertje etc. Rond 14:00 zijn we naar een huis van een van de werknemers van het ziekenhuis gegaan. Ruben kwam hier ook nog even langs en hebben we veel schik gehad met karaoke en vele rum en bier die hun dronken, wat wij natuurlijk vriendelijk hebben overgeslagen.

In het weekend hebben we niet veel gedaan. We zijn zaterdag naar the beach geweest in Davao. Evi en Moniek bleven bij het huisje omdat ze geen zin hadden om mee te gaan. Op zondag, vandaag dus, hebben we eigenlijk niks gedaan. Een luie zondag. Ik heb een bos rode rozen gekocht voor oma en opa omdat het vandaag dodenherdenking is. Morgen begint onze echte stage. Ik sta de hele week samen met Roos op de ER (eerste hulp). Maandag en dinsdag heb ik beide een avonddienst. Woensdag naar de healtcare en donderdag een vroegedienst op de ER (eerste hulp). Ik heb er heel veel zin in.

Volgende week horen jullie meer van mijn avontuur!

Arno Vissers